Vandaag ontving ik een e-mail van Apple:
“Hello,
Om podcasts toegankelijker te maken voor meer gebruikers, voegen we transcripties toe aan Apple Podcasts. Luisteraars kunnen de tekst lezen terwijl ze naar je podcast luisteren of deze bekijken op de afleveringspagina.
Apple Podcasts zal automatisch transcripties maken en weergeven voor je shows, of je kunt je eigen transcripties toevoegen. Lees meer over onze nieuwste functie.
Als onderdeel van deze verbetering hebben we ook onze Algemene Voorwaarden bijgewerkt. Om toegang te behouden tot Apple Podcasts Connect, log je in om de voorwaarden te bekijken en te accepteren.
Ook als je abonnementen aanbiedt als onderdeel van het Apple Podcasters Program, dien je de bijgewerkte Podcast Overeenkomst te bekijken en te accepteren door naar het tabblad Overeenkomsten in Apple Podcasts Connect te gaan.
Met vriendelijke groet,
Het Apple Podcasts Team”
Dit is een geweldige toevoeging die de toegankelijkheid van podcasts vergroot. Tegelijkertijd viel me op dat ze hun Podcast Overeenkomst aanpasten. Hoewel dit voor mijn podcast niet direct van belang is, omdat mijn luisteraarsaantallen nog bescheiden zijn, besloot ik er toch eens naar te kijken. Ik pakte mijn Samsung Z Fold 4, klikte op de link in de e-mail, vulde mijn Apple Podcasts account e-mailadres in en kreeg toen de melding:
“Vereist een apparaat met iOS 17”
De eerste vraag die bij me opkwam was: “Waarom?”. Er is geen technische reden om dit te vereisen, aangezien ik op mijn Windows-systeem dezelfde handeling kan uitvoeren. Waarom wil Apple zo specifiek dat ik dit met een door hen geproduceerde smartphone doe? Dit lijkt onnodig beperkend.
Het is een feit dat veel van de beslissingen die Apple neemt, vanuit technisch oogpunt gezien niet altijd logisch lijken. Een bekend voorbeeld is de oude, op USB 2.0 gebaseerde Lightning-poort die pas onlangs met de introductie van de iPhone 15 met pensioen werd gestuurd. Technisch gezien was dit achterhaald, behalve als je bedenkt dat Apple vaak vasthoudt aan bestaande technologieën om haar gebruikers binnen hun ecosysteem te houden. Hoewel ik het niet met deze aanpak eens ben, is het begrijpelijk.
Wat Apple hier echter lijkt te doen, is het misbruiken van het feit dat mensen de neiging hebben om bij het bekende te blijven en verandering te vermijden als dat mogelijk is. Dit roept de vraag op: “Waarom?”. Ik kan immers dezelfde handeling uitvoeren op mijn Windows-systeem. Dus waarom wordt dit specifiek beperkt tot iOS-apparaten, in een omgeving die niet sterk is gekoppeld aan iOS? Apple Podcasts draait tenslotte om het publiceren van podcasts, een activiteit die mensen binnen hun ecosysteem zou moeten houden, maar niet per se nieuwe gebruikers zou moeten aantrekken.
Sterker nog, ik betwijfel of dit gedrag effectief is om nieuwe gebruikers aan te trekken. Dit lijkt eerder potentiële gebruikers actief te ontmoedigen. Nogmaals, dezelfde actie kan worden uitgevoerd op mijn Windows-systeem. Dus waarom niet op een Android-apparaat en in een omgeving die niet direct gekoppeld is aan iOS? Het lijkt erop dat Apple zichzelf hiermee eerder schaadt dan helpt. Enkele jaren geleden was Apple Podcasts het belangrijkste platform voor podcastbeoordelingen, maar recentelijk heeft het platformonafhankelijke Spotify terrein gewonnen. Podcasters vragen steeds minder om recensies op Apple Podcasts en richten zich steeds vaker op Spotify.
Apple lijkt zijn eigen diensten te schaden door er een muur omheen te bouwen, niet alleen om gebruikers vast te houden, maar ook om het steeds moeilijker te maken om binnen te komen.
Dit brengt me tot de vraag: “Waarom?”. Terwijl de muren hoger worden, wordt platformonafhankelijkheid steeds belangrijker. Het lijkt erop dat Apple zijn gebruikers probeert te isoleren in een wereld waar alles naadloos samenwerkt, waar alles ‘gewoon werkt’, en waar ze hun gebruikers lijken te willen afschermen van degenen die Windows, Linux, Android of andere systemen gebruiken. Dit lijkt te leiden tot een soort pestcultuur, waarin de boodschap lijkt te zijn: als je niet met ons bent, dan ben je tegen ons.
Dit fenomeen is ook te zien in de Verenigde Staten, waar gebruik van iMessage veel hoger is dan in Europa. Het heeft zelfs geleid tot ruzies wanneer een vriend of familielid overstapt op een Android-apparaat en de iPhone-gebruiker plotseling groene chatbubbels ziet in plaats van blauwe.
In Europa is WhatsApp daarentegen populairder, en het is platformonafhankelijk. Ondanks eventuele tekortkomingen is WhatsApp toegankelijker dan Apple’s iMessage, en daarom gebruiken veel meer mensen het.
Microsoft is bijvoorbeeld steeds meer een platformonafhankelijke softwareleverancier. Terwijl ze in het verleden vergelijkbare stappen probeerden te zetten als Apple nu doet, lijken ze nu juist te streven naar meer platformonafhankelijkheid. De Office-suite is beschikbaar op verschillende platforms, met uitzondering van native ondersteuning voor Linux. Google ontwikkelt ook apps voor Apple’s besturingssysteem. Deze grote bedrijven lijken niet bereid hun gebruiker te pesten zoals Apple.
Al met al lijkt Apple zich te gedragen als een pestkop. Ze lijken alleen degenen lastig te vallen die ze denken te kunnen intimideren en laten de rest met rust.
Het is interessant dat ik tot dit inzicht kom terwijl ik deze blog schrijf. Natuurlijk deel ik niet alle gedachten die tijdens het schrijven bij me opkomen in deze blog, maar het brengt me wel tot de vraag waarom bedrijven zoals Apple, en ze zijn zeker niet de enige, pestgedrag lijken te waarderen en vaak toepassen op de ‘zwakkeren’, in dit geval consumenten.
Nu rest de vraag: waarom?
Hopelijk heb ik je aan het denken gezet, net zoals dat gebeurde voor mij terwijl ik dit schreef. Daarom ben ik benieuwd naar jouw gedachten hierover. Laat het me weten in de reacties hieronder!
0 reacties