Doe nooit iets uit gewoonte ~ Musonius Rufus
Hoewel gewoontes acties zijn die ons iedere dag dienen, betekent het niet dat de gewoontes optimaal of zelfs bruikbaar zijn. Wat nou als we leren om ons gewoontes doorlopend te evalueren.
Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren.
Vindt jij deze aflevering waardevol?
Like, Reageer of Deel deze dan.
Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.
In de meeste gevallen pakken we de omstandigheden niet aan op basis van de juiste aannames, maar door een belabberde gewoonte te volgen.
Gaius Musonius Rufus, Lezingen, 6.25.5-11
Aangezien alles wat ik gezegd heb het geval is, moet de persoon in training proberen hierboven te staan.
Stop met het zoeken van plezier en het ontwijken van pijn.
Klamp je niet vast aan het leven en het verafschuwen van de dood.
In het geval van geld en bezittingen stop met het waarderen van ontvangen boven geven.
Onze acties worden, vaker dan we willen toegeven, geleid door onze gewoontes en zijn dus niet weloverwogen. Vaak gaat dit goed en ontstaan er geen problemen. Maar dit betekent niet dat het opereren op basis van gewoonte op zichzelf geen slechte gewoonte is.
Net als we onze verslavingen moeten kennen, moeten we onze gewoontes en reacties kennen. Wanneer jij deze kent, kan je ze controleren wanneer ze worden toegepast en bepalen of het de optimale reactie is op de ontstane situatie.
Want puur uit gewoonte werken kan letterlijk gevaarlijk zijn, voor je bedrijf, gezin en relatie. Hoe vaak heb je wel niet gehoord of meegemaakt dat we in een sleur terecht zijn gekomen. Deze sleur ontstaat omdat alle gewoontes klakkeloos, zonder gedachte worden toegepast.
Het is ook gevaarlijk voor jouw werk. Want je gaat standaard oplossingen toepassen op maatwerk vragen. Soms herken je iets nieuws niet omdat je het “altijd zo gedaan hebt”.
Toen ik een paar weken geleden mijn badkamer liet verbouwen kwam één van de monteurs in een dergelijke situatie terecht. Het toilet bevatte een nieuwe technologie, waardoor de pot kleiner was. Dit had echter ook tot gevolg dat de bevestiging net ietsje anders was. Maar doordat de monteur op gewoonte zijn eigen bevestigingssjabloon gebruikte, zag hij niet dat het in deze situatie net anders moest.
Oops, gaten op de verkeerde plek.
Wanneer je alle gewoontes toetst, dan kan je zelfs het huidig economisch systeem zien als een collectieve gewoonte. Kapitalistisch werken heeft de mensheid veel gebracht. Maar gezien alle ecologische en maatschappelijke veranderingen dienen we deze collectieve gewoonte te evalueren.
Want de gewoonte om eigendom te verzamelen begint tegen ons te werken. De gewoonte om weg te gooien zonder er naar om te kijken schaad onze leefomgeving. Nu hebben we dat in Nederland zo strak geregeld dat het niet zo in het zicht is. Maar ga naar het buitenland, waar het niet zo strak is en het is overduidelijk dat we een probleem hebben.
Wanneer we het vergaren van eigendom, kapitaal en winst, als grootste goed stellen dan eist het dat we nemen ten kosten van een ander. Winst, klinkt niet toevallig als “winnen” en waar gewonnen wordt, wordt ook verloren.
Ho eens even, wie is dan de verliezer? Jouw klant, de werknemer of de omgeving? Doorgaans zijn de aandeelhouders, de eigenaars de enige echte winnaar van het spel. Zij voegen het minste toe en ontvangen het meeste.
Om terug te komen op gewoontes, het is een aangeleerde gewoonte van ons in Nederland om zo te kijken naar onze omgeving. Maar wat nou als we deze gewoonte ombouwen tot “een onderneming creëert waarde voor zijn omgeving”. Dan waarderen net als Musonius Rufus geven, boven ontvangen.
Wanneer we onze gewoontes doorlopend blijven toetsen en actief onder controle houden, want gewoontes vallen onder jouw sfeer van controle, dan dienen ze ons.
Pas niet ongecontroleerd en automatisch een gewoonte toe op een situatie. Want dan is de kans groot dat je iets sloopt. Evalueer daarom doorlopend je gewoontes. En ja dit kost wat energie, maar voorkomt te vermijden problemen.
Het vervelende van gewoontes is dat ze loslaten in veel gevallen pijn doet. Stoppen met roken is een goed voorbeeld. Het doet letterlijk pijn om de actie waar jij plezier uit haalt op de korte termijn, maar je schaadt op de lange termijn, los te laten.
Dit is wat Musonius Rufus bedoelt met,
“Stop met het zoeken van plezier en het ontwijken van pijn.
Klamp je niet vast aan het leven en het verafschuwen van de dood.”
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via: