Houd jij een dagboek📔 bij? Nee? Denk er eens over na. Ja? Lees jij jouw dagboek📓 wel eens na? Deze aflevering gaat over de waarde van terugblikken en vooruitzien.
Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren. Vind jij deze aflevering waardevol?
Like, Reageer of Deel. Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.
Ik zal mezelf doorlopend observeren en – meest bruikbaar – een terugblikken op iedere dag. Want dit maakt ons slecht, geen van ons kijkt terug op onze eigen levens. We reflecteren enkel op dat wat we gaan doen. Toch vinden onze plannen voor de toekomst hun wortels in het verleden.
Seneca, Over het gelukkige leven, 83.2
In een brief aan zijn broer Gallio beschrijft Seneca een de gewoonte die hij overnam van andere filosoof. Dit betrof een variatie van de vragen:
Welke slechte gewoonte heb ik vandaag verbeterd?
Hoe ben ik beter geworden?
Waren mijn acties rechtvaardig?
Hoe kan ik mezelf verbeteren?
Door iedere ochtend te onze wensen voor de dag helder te maken en iedere avond te reflecteren op onze acties leren we makkelijker en meer van de gebeurtenissen van iedere dag.
Deze gewoonte is er één die ik met veel moeite mezelf probeer aan te leren. De uitdaging die ik ervaar komt uit het nemen van dat ene moment om te reflecteren en me daarbij niet te laten onderbreken.
Mijn partner doet dit een stuk beter en we zien hierdoor letterlijk veranderingen in haar prestaties door de dag. Ze weet steeds preciezer te benoemen wat haar focust, waardoor haar gevoel is zoals het is en ze trekt lijnen tussen gebeurtenissen.
Van “7 Habits of Highly Effective People” tot “Getting Things Done”. Ieder van deze boeken en methodes adviseren een vorm van journaling. Dit kan in de vorm van een takenlijst, een set standaardvragen of in een verhalende vorm. Iedere manier heeft zijn functie en allen voldoen in de basis.
De gewoonte is echter weinig waard wanneer je niet regelmatig je evaluaties doorneemt. Ook al heb je geschreven in een prachtig Moleskine of andere notitieboek. De waarde van de inhoud is niet meer waard dan het papier waar het van is vervaardigd wanneer we het niet evalueren.
Het evalueren van je gedachtes en er op terugkijken is ontzettend waardevol. Zeker wanneer je in een vergelijkbare situatie tegenkomt en je wilt weten hoe jij daar in het verleden mee om bent gegaan.
Ik ga je niet vertellen met welke regelmaat je moet terugkijken want, om eerlijk te zijn, ben ik dit zelf nog aan het uitzoeken. Maar het is mij duidelijk dat alles in mijn hoofd opslaan onmogelijk is en dat deze herinneringen onderdelen missen en vervormen gedurende de tijd.
Wanneer jij grip hebt op jouw verleden, dan kun je nu, op dit moment je route voorwaarts bepalen richting jouw toekomst. Want we staan niet alleen op de schouders van onze voorgangers, we steunen ook op dit van onszelf uit het verleden.
Daarmee heeft Seneca helemaal gelijk dat dit de route naar een gelukkig leven begeleid.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Ben jij iemand die in de ochtend chagrijnig naar zijn kop koffie of thee en ontbijt zit te staren? Wil jij een nuttiger ochtendritueel ontwikkelen?
Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren.
Vind jij deze aflevering waardevol? Like, Reageer of Deel. Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.
Vraag jezelf iedere ochtend als eerste af: – Wat mis ik om vrijheid van passie te verkrijgen? – Wat mis ik voor kalmte? – Wat ben ik? Slechts een lichaam, eigenaar van bezit or reputatie? Geen van deze zaken. – Wat ben ik dan? Een rationeel wezen. – Wat wordt van mij gevraagd? Overdenk jouw acties. – Hoe heb ik helderheid vertroebeld? – Wat heb ik gedaan dat onvriendelijk, asociaal or onverschillig was? – Waarin heb ik gefaald?
Epictetus, Leergesprekken, 4.6.34-35
Een gewoonte die veel mensen niet hebben, is om te reflecteren op eigen acties en gedachtes. De mond is vol van de acties van anderen, zowel positief als negatief. Maar wanneer je henzelf vraagt wat zij zelf hebben gedaan blijft het angstvallig stil.
Dit komt niet per se doordat ze niets hebben nuttigs of verkeerd hebben gedaan. Ze hebben er simpelweg niet op terug gekeken. Met tot gevolg dat ze niet leren van hun acties.
Evalueer jij jouw dagen? Wist je dat je dit niet eens alleen hoeft te doen? Mijn partner en ik nemen vaak onze dag door bij het avondeten. Dan leggen wij onze telefoon aan de kant en bespreken we onze acties.
De enige valkuil die ik bij mezelf bespeur is dat ik het dan niet heb over de dingen die ik zelf fout heb gedaan. Verbeterpunten zijn vaak die dingen die we privé houden en het liefst vergeten. Terwijl het verdomd moeilijk is om te leren van dingen die goed gaan.
Om je leven op het juiste pad houden moeten je handen aan het stuur zijn. Dit betekent dat wat fout gaat ook benoemd wordt en dus een duidelijk beeld moet hebben van de verkeerde afslagen die je neemt.
Doen we dit niet, dan vertroebelen we onze perceptie op onze realiteit. Dan gaan we geloven in onze grootsheid en ontstaat arrogantie en tegelijk onzekerheid. Want we liegen tegen onszelf en anderen. Zoals in verschillende voorgaande afleveringen is benoemd, is de leugen die we onszelf vertellen de meest ontregelende.
Wanneer we geen helder beeld hebben van onszelf, dan is van ons pad afwijken en verdwalen in de opgetrokken mist, een makkie.
Om dit te verpakken in een beeldspraak. Door de wegenkaart dagelijks te bekijken om ons pad te evalueren en bij te werken wanneer nodig. Dan zijn we altijd bewust van onze locatie. Dan weten we welke herkenningspunten we kunnen verwachten om te controleren waar we zijn in onze reis door het leven en weten we wanneer we een verkeerde afslag genomen hebben, door omstandigheden of onoplettendheid. Dan kennen we ook de weg terug naar het juiste pad.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Muziek: Anesthesia – Day Break (Instrumental)
Dit was alweer de 100e aflevering van de Stoïcijnse Gedachtes in het huidige format, de 35e week dat ik mijn gedachtes orden op basis van deze citaten. Daarvoor wil ik jou, luisteraar bedanken.
Want ondanks dat ik niets meer weet van jou dan dat je luistert of kijkt. Je helpt mij deze gewoonte vol te houden.
Iedereen verliest wel eens zijn weg en laat een goede gewoonte los. Is deze dan ineens helemaal verloren?
Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren.
Vind jij deze aflevering waardevol? Like, Reageer of Deel. Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.
Jouw principes kunnen niet gedoofd worden, tenzij jij besluit de gedachtes die ze voeren, te doven. Het is mogelijk om deze continu opnieuw te ontsteken. Het is mogelijk om opnieuw te beginnen met leven! Vernieuw jouw visie op zaken zoals je vroeger deed, zo herstart je jouw leven.
Marcus Aurelius, Overpeinzingen, 7.2
Ondanks dat we dit anderen nooit vertellen, iedereen weet dat goede gewoontes en principes kunnen vervagen. Dat je ineens weer systematisch doet wat je niet wil doen.
Wie van ons heeft zijn perfect functionerende dieet niet verslonst met tot gevolg dat de kilo’s – waar je zo trots op was dat je ze kwijt was – genadeloos terugkwamen met een aantal extra vriendjes.
Er zijn tientallen vergelijkbare voorbeelden te bedenken van situaties waarbij het leven daadwerkelijk zo werkte zoals we wilde. Maar dat we door eigen onoplettendheid en laksheid de controle verloren.
Vaak springen we dan van besef, direct in wanhoop. Nog voor we iets hebben gedaan waarvan we eigenlijk al weten dat het werkt. Die juiste actie ondernemen kan je vergelijken met vechten, maar we reageren eigenlijk altijd met vluchten.
Vluchten in de warme omarming van wanhoop. De enige reden dat deze wanhoop warm is, is omdat het dicht bij een brandende hel van passiviteit is. Dan mogen we lekker doorgaan met dat wat comfortabel voelt. Heerlijk zwelgen in de leugen die we onszelf vertellen.
Een leugen waarvan wij weten dat het een leugen is. Er is niets zo erg als tegen jezelf liegen!
Gelukkig is de oplossing tot dit probleem meerdere malen benoemt. Begin weer met dat wat werkte, dit is bewezen effectief.
Dit is wat Marcus Aurelius benoemt met het ontsteken. De gewoonte is als een gedoofde kaars. Waarvan de lont nog goed is. Een vlammetje bij de lont.
Daar is het weer, een echt warm gevoel.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Diegene die onze keuzevrijheid heet meer belemmerd, zijn wijzelf. De zin “ik heb geen keuze” is nagenoeg altijd een leugen die we onszelf vertellen. Maar wat kan dan wel?
Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren.
Vindt jij deze aflevering waardevol?
Like, Reageer of Deel. Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.
Een podium en een cel zijn beiden plaatsen, de één hoog de ander laag. Maar op iedere plek kan jouw keuzevrijheid behouden blijven, mits je dit wenst.
Epictetus, Leergesprekken, 2.6.25
Ik heb geen keuze…
Deze zin staat vaker dan we willen aan de wieg van onze grootste mislukkingen en tegenslagen. Vaak betreft het een keuze die we willen afwijzen maar niet durven af te wijzen. Omdat we dit niet durven, besluiten we tegen onszelf te liegen door te zeggen dat we geen keuze hebben.
Een tweede probleem dat ontstaat door de zin “ik heb geen keuze” is dat de keuze impliciet gemaakt wordt, met tot gevolg dat je niet achter de daaropvolgende acties staat en je dus “halve bak” de actie onderneemt. Je wilt jezelf op ieder moment onttrekken aan de situatie en trekt dus bij iedere reactie terug. Je gedraagt je schrikachtig en angstig.
Die angst voel je al vanaf het moment dat je zei of dacht “ik heb geen keuze”. Maar hoe verandert jouw perspectief wanneer je de keuze bewust maakt om het niet te doen. Wat als je weigert om jezelf mentaal in dat hoekje te plaatsen. Vaak denk je dat het een sociaal negatief effect voor je heeft. Of heb je nauwelijks onderzocht of het daadwerkelijk de enige manier voorwaarts is.
Zoals je ziet heb je altijd een keuze. Je hebt de keuze tussen “ja”, “nee” en “ik wil meer weten”. Die optie heb je altijd om dieper in de materie te duiken. Om jezelf te overtuigen van het nut van de keuze. of de gevolgen van een ja of nee verder te onderzoeken.
Maar hiervoor zal jij controle en invloed moeten uitoefenen op jouw gedachtes en acties. Doe je dit niet ben je overgeleverd aan de situatie. Dan belemmer je jouw eigen vrijheid om te kiezen en om te acteren op die keuze.
Om af te sluiten met een voorbeeld. Mijn partner Kimberly is een persoon die iedere keuze analyseert en afweegt. Zij heeft zelden de aangegeven geen keuze te hebben.
Toen afgelopen jaar haar samenwerking met de bondcoach vast liep, leek ze geen keuze te hebben behalve over te stappen naar een ander team dat in Amsterdam traint. Maar na een proefperiode van 3 maanden merkte zij dat ze hier niet mee op schoot. Terwijl het er constant op leek dat er geen andere keuze was in een Olympisch jaar.
Toch is ze tot een andere besluit gekomen doordat ze dieper in de materie is gedoken en een derde optie vond. Deze optie was de beste voor haar als persoon.
Laat het gebrek aan opties nooit een cel zijn, de derde optie om verder te kijken is er eigenlijk altijd.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Wat doen onze woorden voor ons, kunnen ze ons schaden of helpen? We zeggen dat woorden geen pijn doen, maar wat als ze dat wel doen?
Beweeg door deze korte periode in de tijd in harmonie met de natuur en bereik met gratie je laatste rustplaats. Als een rijpe olijf mag vallen. Prijs de aarde die haar voedde. Ben dankbaar voor de boom die haar groei bracht.
Marcus Aurelius, Overpeinzingen, 4.48.2
In Overpeinzingen staan een aantal prachtig geschreven stukken zeker wanneer je zijn beoogde publiek in gedachte hebt. Marcus Aurelius schreef zijn overpeinzingen immers enkel voor zichzelf. Dus waarom nam hij de tijd om artistiek met zijn woorden om te gaan?
Iedere mens scheld en tiert op momenten dat de wereld lelijk en oneerlijk is. Sommigen onder ons gebruiken woorden om vloeken te maskeren. Maar als je eerlijk bent is dit enkel het verbloemen van frustratie of pijn. Mijns inziens is gebruik maken van lelijke woorden ook niet zo zeer een probleem.
Wanneer we de tijd nemen en afstand nemen van de frustrerende situatie. Dan kunnen we de positieve aspecten van de gebeurtenissen vaak zien. Begrijp me niet verkeerd, het netto resultaat kan nog steeds negatief uitpakken. Maar iedere situatie heeft zijn mooie momenten.
Denk maar eens aan het overlijden van een dierbare. Hoewel dit een trieste situatie is, het brengt mensen samen. Het brengt verhalen naar de voorgrond die de wereld mooier maakte dan het daarvoor was.
Dichters, schilders, muzikanten en andere artiesten vangen deze momenten vaak in hun kunst. Wanneer we hun werk tot ons nemen dan is de schoonheid van hun werk wat ons bijblijft. Terwijl het werk een vreselijke tafereel toont. Zelden is het enkel allen rozengeur en maneschijn .
Om schoonheid te tonen is contrast nodig.
Zo ook in onze woorden. Wanneer wij ervoor kiezen om onze situaties in schoonheid aan onszelf en anderen presenteren, dan brengen we onszelf in een positievere sfeer.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
