Wat te prijzen🏆, waar dankbaar🙏 voor te zijn. ~ Marcus Aurelius
Dankbaarheid is iets waar meer over gesproken wordt dan op wordt geacteerd. Maar is dit een probleem?
Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren.
Vind jij deze aflevering waardevol?
♥Like, 🗣Reageer of 🎁Deel.
Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.
Wat is overgebleven om te prijzen?
Ik denk, het beperken van onze acties tot wat in lijn ligt met de vereisten van onze voorbereiding. Het is waar de inspanningen van opvoeding en onderwijzen om draaien. Dit is wat we moeten prijzen!
Wanneer je dit voor ogen houdt, dan stop je met alles voor jezelf verzamelen.
Want doe je dit niet dan zal je niet vrij, zelfvoorzienend of vrij van passie zijn. Je zal vol van afgunst, jaloezie en achterdocht zijn ten opzichte van degene die de macht hebben om alles af te nemen. Jij zult plannen smeden tegen degene die hebben wat jij prijst.Maar door respect te hebben en je eigen geest te prijzen, pas dan zal je tevreden en in harmonie zijn met je medemens en beter afgestemd zijn met de goden. Dan prijs je alles dat zij geordend hebben en jou toekennen.
Marcus Aurelius, Overpeinzingen, 6.16.2b-4a
We leven in een wereld die steeds meer lijkt op een etalage, dan een samenleving. Alles heeft een prijs en velen van ons lopen met hun ogenschijnlijke welvaart en macht te koop. In deze tijd van zien en gezien worden, leggen velen het meeste belang bij bezit.
Maar word je hier beter, of zelfs gelukkig van? Je hebt geleerd dat dit niet zo is. Maar oma’s wijsheid erkennen we met het hoofd en woorden, maar zelden met ons hart of acties. Want we hebben geleerd dat alles een euro waarde heeft en deze moeten we onttrekken.
- Van de mens, arbeid.
- Van de natuur, grondstoffen.
- Van onze medemens, tijd.
De afgelopen jaren lijken we door te krijgen dat het doorlopend ontginnen van deze aspecten meer schade doet dan we in de afgelopen generaties begrepen.
Steeds meer mensen zitten met een burn-out thuis. Dit komt door de werkdruk die ontstaat door de constante onderlinge concurrentie tussen mensen en groeperingen.
De natuur staat ook op breken, ons klimaat piept en kraakt onder de druk van plots vrijgelaten CO². De biodiversiteit verpieterd en wij begrijpen als collectief niet dat het aan onze kleine verlangens ligt.
Ook stelen wij tijd van onszelf en diegene na ons. Onze kinderen zullen het moeten doen met een planeet die minder was dan die van ons, veel minder dan die van onze grootouders en een schim van die van de generaties daarvoor.
We moeten eerst onszelf opnieuw opvoeden en leren begrijpen wat nodig is om balans te herstellen. Vervolgens moeten we dit overdragen aan onze naasten om en tegelijk zelf begrijpen dat de door ons gevonden balans niet hoeft te lijken op die van hen. Ook moeten we leren dat het balanspunt voor onszelf zal verplaatsen.
We veranderen de rest van ons leven, we ontwikkelen en verplaatsen. Dit is de les die wij nu moeten leren.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Muziek: Brad Hill – I Am Flawed