Daar zijn we dan, 2 januari 2020. Wat een jaar dat 2019, ik heb er zo veel over verteld afgelopen jaar *KUCH!*, niet echt hè. Toch is er genoeg gebeurd. Wanneer je mijn socials bekijkt lijkt het of mijn leven alleen uit Kimberly bestaat. Hoewel dat natuurlijk een enorme impact heeft op mijn leven, heb ik mijn leven in 2019 zelf ook flink op zijn kop gezet. Mijn leven eind 2019 lijkt totaal niet meer op mijn leven eind 2018. Als je mij op 31 December 2018 had verteld wat er allemaal gebeurde in 2019, verklaarde ik je voor gek.

De onvrede bleef, en ik brandde bijna tot de grond af.

In November switchte ik van baan, ik verliet na ruim 3 jaar Searchresult en ging mijn geluk beproeven in Eindhoven bij BZTRS. Een besluit waar ik snel op terug zou komen, toch heb ik geen spijt van mijn keuze. In mijn periode bij BZTRS ontdekte ik dat ik in een bore-out zat, overspannen was en in een volle sprint richting een burn-out en meltdown bewoog.

Ik miste de vrijheid en energie om Kimberly te kunnen ondersteunen. Net als bij Searchresult voelde het kantoor van BZTRS als een gevangenis, hoe mooi de beide locaties ook waren. 40 uur per week werken aan iets dat me niet meer boeide, eiste zijn tol. Puur online advertising, hoe goed en bekend ik er ook mee ben, liet mij mezelf stierlijk vervelen.

Nog voor het eerste kwartaal van 2019 voorbij was, stond mijn besluit vast, “Ik ga weer voor mijzelf aan de slag.” Ik diende mijn contract bij BZTRS netjes uit en ik heb dat zo goed ik kon tot mei volgehouden. Maar 1 juni had ik mijn werkplek thuis klaar en ging ik aan de slag.

Mijn partner in crime ging als een speer!

Terwijl ik het gevoel had stil te staan, ging Kimberly als een speer. Nu ik hier aan terug denk, voel ik een glimlach op mijn gezicht ontspringen. Want ondanks dat ik me echt ruk voelde, hielp ik Kimmy op diverse fronten, zoals (Digitale) Marketing en (Amateur) Mental Coaching. Dit gaf mij een doel, een doel waar ik met volle teugen van genoot.

Eind Mei ging Kimberly naar de Grand Prix in Nottwill, en fuck it, ik ging daar bij zijn. De eerste internationale wedstrijd van Kim ging ik absoluut niet missen. Dus terwijl zij naar Zwitserland vloog, reed ik een dag later achter haar aan en op een donderdagnacht reed ik in mijn eentje een nacht door. Zodat ik Kimberly die vrijdag zou zien lopen tegen de wereldtop.

Op zowel de 100, als 200 meter deed Kimberly iets dat ik totaal niet zag aankomen. Ze liep direct de WK limieten voor Dubai. Ze was plots de Nederlandse nummer 2, na Marlène van Gansewinkel. What the actual fuck! Op respectabele afstand van Marlène, Irmgard Bensusan en dicht achter de Canadese Marissa Papaconstantinou. Dat maakte me echt niet uit. De race bemoedigde me, want deze was niet eens heel goed. Het was sindsdien echt ‘aan’ met de sportcarrière van Kimberly. Wat betekende dat ik daar meer voor ging doen.

Ondanks dat ik mijn contract al opgezegd had, maakte ik me totaal geen zorgen.

Het feit dat ik mijn contract al had opgezegd (dat deed ik in Maart en eind Mei zou ik afzwaaien bij BZTRS. De keuze voelde zo bevrijdend, dat ik vol energie aan de slag ging met (toen nog) Innovelty. De naam Innovelty is inmiddels verandert in itContinues.

Ook vond ik direct een nieuwe opdrachtgever, SingularityU Benelux. De Nederlandse variant van een bedrijf dat ik al een hele tijd volgde uit interesse.

Dat ik deze opdracht kreeg ben ik enorm blij mee! Daar deed ik onder andere Digitale Marketing en veel meer dan alleen Google Ads (het belangrijkste digitale sales kanaal). Wat ik mooi vind aan SingularityU Benelux, is dat het team veel kleiner is dan je verwacht. We zetten evenementen en programma’s op van wereld niveau. Voor bijvoorbeeld de SingularityU Summit in Brussel heb ik niet alleen de campagnes gedraaid, maar ook heb ik de live Social Media Coverage team aangestuurd en een groot deel van de promovideo’s gemaakt.

Hoewel dit een hele omschakeling was, geeft het me nog steeds energie wanneer ik er aan denk!

Onze broers trouwden met hun liefdes

Werner’s vrouw, Emily besloot de naam Maas aan te nemen. Die twee zijn zo goed met elkaar, dat is schitterend om te zien! Datzelfde zag ik in Januari bij de bruiloft van Jade en Michael, Kimberly’s broer. Ook hier zag je twee mensen die het echt samen doen.

Werner & Emily, Michael & Jade zijn geweldig samen en het is iets dat ik ook ervaar bij Kimberly en mezelf. Ondanks zij op een totaal ander pad zitten dan wij. Maar liefde tussen deze mensen spat er vanaf en daar kan ik zo van genieten.

Jammer genoeg ging niet alles in de families cresendo. Want in Juli verloor Kimberly haar tante, Jolanda. Wat voor mij ook een groot gemis is. Want Jolanda was een enorme steun voor Kimberly en mij. Toen ik mijn moeder verloor was zij er niet alleen om Kimberly op te vangen, maar ook mij. De hele familie Alkemade deed dat toen, maar Jolanda was er voor ons.

• 

Ineens was Jolanda er niet meer. Toen Kimberly haar tante verzorgde en klaar maakte voor het laatste afscheid, merkte ik dat ze ook enorm veel voor mij betekende. Een paar maanden ervoor vertelde ze me dat ze enorm trots op me was, niet alleen om hoe ik Kimberly ondersteun, maar ook om wie ik ben. Dat is iets wat je moeder tegen haar zoon zegt. Dat heeft mijn moeder ook gedaan, jaren geleden.

Zij was er nu ineens niet meer, terwijl kort daarna bekend werd gemaakt dat Kimberly naar het Wereldkampioensschap Para-Atletiek in Dubai ging. Ze zou het niet meer meemaken.

Het laatste deel van het jaar was fantastisch

Want ondanks dat ik het grootste deel van Oktober alleen thuis was, kwam het WK er aan. Alles waar Kimberly (en ik) zo hard aan hadden gewerkt moest daar op zijn plek vallen. Dat deed het… En hoe!

De bondscoach, Arno Mul, gaf Kimberly één opdracht. Dat was met een medaille naar huis komen. Wanneer iemand dat zegt bedoelen ze Brons. Maar Kimberly kwam terug met een Zilveren op de 200 meter en een Bronzen Medaille op de 100 meter. Ik was zo ongelofelijk trots op Kimberly. Op het moment dat het moet, dan staat ze er. Ze heeft zo’n enorme ontwikkeling doorgemaakt de afgelopen twee jaar.

Nu is het aan mij om in de komende periode verder te ontwikkelen. Door focus en richting aan te brengen. In December heb ik hier hard aan gewerkt.

Mijn principes en verhaal krijgen vorm

De afgelopen maanden ben ik er achter gekomen dat principes belangrijk zijn. Ik heb het dan niet over de idealistische variant, maar over ‘in beginsel’. Het zijn je basis regels die niet alleen je idealen, maar ook je besluiten en reacties vormgeven. Ze geven je richting. De richting die ik in wil wordt steeds duidelijker voor mij. Mijn ervaring met Technologie in het algemeen, Digitale Marketing, Hardware en verhalen ben ik nu bij elkaar aan het brengen. Ik weet dat ik nog veel wil leren. Zo is Time-Management niet mijn sterkste aspect. Maar dat is een mooi leerdoel voor 2020.