Een ochtendritueel ☕ ~ Epictetus

Een ochtendritueel ☕ ~ Epictetus

Ben jij iemand die in de ochtend chagrijnig naar zijn kop koffie of thee en ontbijt zit te staren? Wil jij een nuttiger ochtendritueel ontwikkelen?

Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren.

Vind jij deze aflevering waardevol?
Like, Reageer of Deel.
Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.

Vraag jezelf iedere ochtend als eerste af:
– Wat mis ik om vrijheid van passie te verkrijgen?
– Wat mis ik voor kalmte?
– Wat ben ik?
Slechts een lichaam, eigenaar van bezit or reputatie?
Geen van deze zaken.
– Wat ben ik dan?
Een rationeel wezen.
– Wat wordt van mij gevraagd?
Overdenk jouw acties.
– Hoe heb ik helderheid vertroebeld?
– Wat heb ik gedaan dat onvriendelijk, asociaal or onverschillig was?
– Waarin heb ik gefaald?

Epictetus, Leergesprekken, 4.6.34-35

Een gewoonte die veel mensen niet hebben, is om te reflecteren op eigen acties en gedachtes. De mond is vol van de acties van anderen, zowel positief als negatief. Maar wanneer je henzelf vraagt wat zij zelf hebben gedaan blijft het angstvallig stil.

Dit komt niet per se doordat ze niets hebben nuttigs of verkeerd hebben gedaan. Ze hebben er simpelweg niet op terug gekeken. Met tot gevolg dat ze niet leren van hun acties.

Evalueer jij jouw dagen? Wist je dat je dit niet eens alleen hoeft te doen? Mijn partner en ik nemen vaak onze dag door bij het avondeten. Dan leggen wij onze telefoon aan de kant en bespreken we onze acties.

De enige valkuil die ik bij mezelf bespeur is dat ik het dan niet heb over de dingen die ik zelf fout heb gedaan. Verbeterpunten zijn vaak die dingen die we privé houden en het liefst vergeten. Terwijl het verdomd moeilijk is om te leren van dingen die goed gaan.

Om je leven op het juiste pad houden moeten je handen aan het stuur zijn. Dit betekent dat wat fout gaat ook benoemd wordt en dus een duidelijk beeld moet hebben van de verkeerde afslagen die je neemt.

Doen we dit niet, dan vertroebelen we onze perceptie op onze realiteit. Dan gaan we geloven in onze grootsheid en ontstaat arrogantie en tegelijk onzekerheid. Want we liegen tegen onszelf en anderen. Zoals in verschillende voorgaande afleveringen is benoemd, is de leugen die we onszelf vertellen de meest ontregelende.

Wanneer we geen helder beeld hebben van onszelf, dan is van ons pad afwijken en verdwalen in de opgetrokken mist, een makkie.

Om dit te verpakken in een beeldspraak. Door de wegenkaart dagelijks te bekijken om ons pad te evalueren en bij te werken wanneer nodig. Dan zijn we altijd bewust van onze locatie. Dan weten we welke herkenningspunten we kunnen verwachten om te controleren waar we zijn in onze reis door het leven en weten we wanneer we een verkeerde afslag genomen hebben, door omstandigheden of onoplettendheid. Dan kennen we ook de weg terug naar het juiste pad.

Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:

Muziek: Anesthesia – Day Break (Instrumental)

Dit was alweer de 100e aflevering van de Stoïcijnse Gedachtes in het huidige format, de 35e week dat ik mijn gedachtes orden op basis van deze citaten. Daarvoor wil ik jou, luisteraar bedanken.

Want ondanks dat ik niets meer weet van jou dan dat je luistert of kijkt. Je helpt mij deze gewoonte vol te houden.

Dus…

Dankjewel!

Ontsteek de vlam van je leven opnieuw ~ Marcus Aurelius

Ontsteek de vlam van je leven opnieuw ~ Marcus Aurelius

Iedereen verliest wel eens zijn weg en laat een goede gewoonte los. Is deze dan ineens helemaal verloren?

Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren.

Vind jij deze aflevering waardevol?
Like, Reageer of Deel.
Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.

Jouw principes kunnen niet gedoofd worden, tenzij jij besluit de gedachtes die ze voeren, te doven. Het is mogelijk om deze continu opnieuw te ontsteken.
Het is mogelijk om opnieuw te beginnen met leven!
Vernieuw jouw visie op zaken zoals je vroeger deed, zo herstart je jouw leven.

Marcus Aurelius, Overpeinzingen, 7.2

Ondanks dat we dit anderen nooit vertellen, iedereen weet dat goede gewoontes en principes kunnen vervagen. Dat je ineens weer systematisch doet wat je niet wil doen.

Wie van ons heeft zijn perfect functionerende dieet niet verslonst met tot gevolg dat de kilo’s – waar je zo trots op was dat je ze kwijt was – genadeloos terugkwamen met een aantal extra vriendjes.

Er zijn tientallen vergelijkbare voorbeelden te bedenken van situaties waarbij het leven daadwerkelijk zo werkte zoals we wilde. Maar dat we door eigen onoplettendheid en laksheid de controle verloren.

Vaak springen we dan van besef, direct in wanhoop. Nog voor we iets hebben gedaan waarvan we eigenlijk al weten dat het werkt. Die juiste actie ondernemen kan je vergelijken met vechten, maar we reageren eigenlijk altijd met vluchten.

Vluchten in de warme omarming van wanhoop. De enige reden dat deze wanhoop warm is, is omdat het dicht bij een brandende hel van passiviteit is. Dan mogen we lekker doorgaan met dat wat comfortabel voelt. Heerlijk zwelgen in de leugen die we onszelf vertellen.

Een leugen waarvan wij weten dat het een leugen is. Er is niets zo erg als tegen jezelf liegen!

Gelukkig is de oplossing tot dit probleem meerdere malen benoemt. Begin weer met dat wat werkte, dit is bewezen effectief.

Dit is wat Marcus Aurelius benoemt met het ontsteken. De gewoonte is als een gedoofde kaars. Waarvan de lont nog goed is. Een vlammetje bij de lont.

Daar is het weer, een echt warm gevoel.

Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via: