Het is nu een hele tijd geleden dat ik een aflevering heb opgenomen van de Nuanced Podcast. Deze eerste periode is vanaf nu Seizoen 1. Als je seizoen 1 wilt terug luisteren. Dan kan dit natuurlijk. In dit seizoen hoor je voornamelijk kortere op Stoïcisme gestoelde monologen.
Wat jammer is, is dat ik verveelt raakte met het format en daardoor met Podcasten. Vandaar de lange afwezigheid.
En daarom gaat de podcast veranderen in iets nieuws. Ik heb er nog geen nieuwe naam voor dus blijft het de Nuanced Podcast. Maar ik ga mezelf meer richten op “Creatie” boven “Reflectie” wat de Nuanced Podcast vooral was.
Toen ik in 2018 begon met de Podcast, toen nog Stoïcijnse Gedachtes had ik deze reflectie nodig. maar op een gegeven moment heb je de spiegel niet meer zo hard nodig en is de manier van denken voldoende verankerd in je zijn. Dan moet je dingen doen. Dan moet je stoppen met lullen en gaan maken.
Afgelopen weekend herkende ik dat ook in de oudejaars conferentie van Claudia de Breij. “Niks komt vanzelf goed” je moet het “goed maken”. Op dit moment maken we te veel kapot en lossen we te weinig problemen zelf op. Maar kijken we constant naar anderen voor oplossingen. Natuurlijk kan je niet alles zelf oplossen.
Dat ga ik ook zeker niet doen. Maar ik ga wel eerst zelf kijken wat ik er aan kan doen. Komende week begin ik met het werken aan mijn eigen manier van denken en werken. Daar vertel ik dan meer over.
Iedereen streeft stabiliteit na en toch slaan we de weg daartoe makkelijk in de wind. We kiezen ervoor om toe te geven aan bepaalde emoties die ons slopen en weinig energie overlaten voor de benodigde creativiteit.
Luister de aflevering gratis op Spotify, YouTube of waar jij de Podcast ook wilt luisteren.
Vindt jij deze aflevering waardevol?
Like, Reageer of Deel deze dan. Dan help je de podcast verspreiden en help je andere genuanceerd te leren denken.
Wanneer iemand zijn aandacht verlegt naar zijn eigen gemotiveerde keuzes en de afhandeling van die keuzes, dan zal hij tegelijkertijd de wil verwerven om te vermijden. Echter verschuift de aandacht weg van de eigen gemotiveerde keuzes, naar zaken die hij niet onder controle heeft en vermijding van wat anderen controleren. Dan raakt hij geagiteerd, angstig en instabiel.
Epictetus, Leergesprekken, 2.1.12
Het is en blijft de primaire en dagelijkse uitdaging, onszelf alleen druk maken om dat wat binnen onze sfeer van invloed valt. Lukt ons dat dan merk je dat je dag lekker verloopt. Want we hebben gewerkt aan dat waar we iets aan kunnen doen.
Toch ligt de verleiding om onze aandacht te verleggen op dat waar we geen controle over hebben. Zoals Corona-maatregelen, doucheschermen die spontaan springen, of andere “tegenslagen”.
Tegenslagen kunnen je uit het lood slaan en doen ontsporen. En het is lullig om te zeggen, want het is erg menselijk, maar het is tegelijk is je eigen schuld. Tegenslagen maken deel uit van het leven. Zoals we in de vorige aflevering leerde waar ik naar zal linken in beschrijving wij bepalen zelf welke gereedschappen we gebruiken in de ontstane situatie.
Frustratie en boosheid zijn gekozen gereedschappen om de situatie mee te bewerken. Deze specifieke gereedschappen zijn feitelijk sloophamers, je kan niets repareren of creëren door te slopen. Boosheid en frustratie zijn vermoeiend en laten weinig energie over voor constructieve acties. Deze en andere slopende emoties leiden tot instabiliteit.
Hierop kan je reageren met de opmerking:
“Laat me verdomme even boos zijn, ik moet dit kwijt.”
Dat is je goed recht.
Toch luidt het advies om deze slopende emoties snel achter je te laten en door te schakelen naar constructie en reparerende emoties.
Zelfs situaties als de Corona-crisis kunnen je helpen om richting te vinden. Kun jij je werk niet meer goed uitvoeren en vindt je dat niet zo erg? Wellicht wordt het tijd om verder te kijken. Want frustratie ligt op de loer.
Velen onder ons worden door het lagere tempo van leven geconfronteerd met de eigen instabiliteit doordat ze gedwongen worden om langer op één plek te blijven en voelen dat ze dit niet kunnen. De oppervlakkigheid die hen diende in een snel bewegende wereld, werkt slecht in een wereld waarbij de tijd genomen kan worden om tot inzichten te komen.
Afsluitend, wanneer jij jezelf richt op wat wel kan, in plaats van wat niet kan. Dan ben je in alle situaties een gebalanceerd persoon. Dan breng een prettige nuance in het leven aan voor zowel jezelf als anderen, tot frustratie van personen die baat hebben bij instabiliteit.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Iedereen heeft zijn verslavingen, de meeste onschuldig. Toch dien jij ze te kennen om weten hoe schadelijk ze voor je zijn en hoe je ze los laat.
We moeten die dingen opgeven waarvan we denken dat ze goed zijn, maar waar we verslaafd aan zijn. Zo niet, zal de moed om onszelf continu te testen verdwijnen. Dan gaat de grootheid van de ziel verloren, en valt dan niet op. Tenzij het kleinzielig minacht wat de menigte als het meest wenselijk beschouwt.
Seneca, Brieven aan Lucilius, 74.12b
Ben jij verslaafd?
Ja? Waaraan?
Nee?! Kijk even kritisch naar jezelf.
Iedereen heeft zijn verslavingen. Dan hebben we het niet over dagelijks cocaïne gebruik. Het kan ook iets onschuldigs zijn als niet van de Twixen bij opa af kunnen blijven. Hij vindt het immers niet erg, ze liggen daar om gegeten te worden. Maar het is niet goed voor jou, al die suiker en zooi.
Laat ik het zo stellen, hoe bijna perfect je ook bent. Iedereen heeft zijn of haar verslavingen en het is belangrijk om je bewust te zijn van deze verslavingen en jouw gevoeligheden. Of dit nu neuspeuteren is of een pilletje nemen bij ieder technofeestje “omdat het anders geen feest is.”
De meesten denken direct aan drugs verslaving of roken, maar het is eigenlijk veel simpeler. Verslavingen zijn gewoontes die kunnen je op een termijn sociaal, fysiek of mentaal kunnen beschadigen. Wanneer we deze verslavingen voor lief nemen, dan zullen zo ons uiteindelijk overmeesteren.
We accepteren schadelijk gedrag als onveranderbaar, terwijl dat binnen onze sfeer van invloed ligt. Dit zorgt voor gevoelens van inadequaatheid en uiteindelijk verslagenheid.
Dit is wat Seneca bedoelt wanneer hij zegt dat de grootheid van de ziel verloren gaat. Het in stand laten van dat wat ons schaad en toch binnen onze macht ligt om te corrigeren.
Dat het binnen onze sfeer van invloed ligt, betekent niet dat we het helemaal zelf moeten oplossen. Niet iedere verslaving is op wilskracht op te lossen, hoewel sommigen dat wel zijn. Vaak is er hulp en steun van buiten onszelf nodig om een verslaving te verhelpen. Dit kan uit onze vrienden en familiekring komen. Maar professionele hulp kan ook van onschatbare waarde zijn, of dit een afkickkliniek, een psycholoog of gewichtsconsultent is.
Het creëren van een helpende omgeving is van groot belang. Ik merkte dit de afgelopen weken zelf toen ik niet thuis was maar bij mijn vader in verband met een verbouwing. Ik sliep de drie weken bij mijn vader en zonder mijn partner, omdat mijn huis tijdelijk onbewoonbaar was en mijn partner, Kimberly, was op trainingskamp in Zuid Afrika.
Ineens eet ik met mijn vader mee, die heel anders eet dan ik. In een omgeving die er op gericht is om zijn kleinkinderen te verwennen, met redelijk wat snoepgoed. Slapend in een onbekend bed. Werkend in een verbouwing die iets anders van mij vraagt dan normaal. Zonder mijn partner die mij helpt.
Dit heeft ervoor gezorgd dat ik ongeveer dat ik een aantal kilo ben aangekomen. Puur omdat mijn normale support structuur wegviel. Nu weet ik zeker dat nu ik weer in mijn normale structuur zit, dat dit weer goedkomt. Maar deze structuur moet je wel eerst hebben.
Dit erkennen is de eerste stap, Deze support structuur opbouwen om je verslaving de kop in te drukken, is de volgende.
En om deze eerste twee stappen te kunnen zetten, moet jij weten wat je verslavingen zijn.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Door jouw geest te trainen kan je jouw leven een stuk makkelijker te maken. Wanneer je de zeven 7 functies die Epictetus benoemd traint, dan kom je makkelijk tot de oplossingen die je vooruit helpen.
Het juiste werk van de geest is de beoefening van keuze, afwijzing, verlangen, afkeren, voorbereiden, doel en instemming. Wat kan de juiste werking van de geest dan vervuilen en verstoppen? Niets, behalve haar eigen corrupte besluiten.
Epictetus, Leergesprekken, 4.11.6-7
Laten we het citaat van Epictetus deconstrueren en verhelderen waar nodig. Want dit citaat voelt vrij abstract voor mij als ik dit niet doe. Wat maakt deze zeven taken zo belangrijk?
Keuze, om te doen wat juist is.
“Juist”, is een lastig concept op zichzelf. Maar ik wil een plek altijd beter achterlaten dan ik deze heb gevonden. Tegelijk wil ik op zijn minst dat ik mezelf geen schade heb gedaan en bij voorkeur dat ik er ook beter uitkom.
Dit betekent dat er keuzes gemaakt moeten worden. Wanneer we onze geest trainen om deze situaties te herkennen dan voelen deze als automatisch en vanzelfsprekend. Ja, dit is trainbaar. Want velen van ons hebben hun geest getraind om direct voor eigen gewin te kiezen ten kosten van alles. Hun geest is hierop getraind, maar leidt regelmatig tot persoonlijke schade op termijn.
Afwijzing,
van verleiding.
Ook dit is trainbaar. Laten we voedsel als voorbeeld nemen, omdat dit iets waarmee ik altijd worstel en mijn geest op aan het trainen ben.
Van jongs af aan ben ik een enorme snoeperd en heb ik de neiging om te snaaien. Wanneer er iets lekkers in huis is, heb ik enorme moeite om er vanaf te blijven. In eerste instantie heb ik mijn geest getraind om het probleem makkelijk vermijdbaar te maken. Dus het buiten mijn zicht te plaatsen.
Maar naar verloop van tijd merkte ik dat dit niet werkte in omgevingen die ik niet goed kon beheersen.
Als tussenoplossing ben ik het gaan rationaliseren.
Maar nu ben ik afwijzing aan het trainen door terug te grijpen op “juistheid”. Want als ik te veel eet, doe ik mezelf te veel schade en als ik er van overtuigt ben dat niemand er beter van wordt, verwijder ik het in zijn geheel.
Verlangen,
om beter te zijn.
Andere verlangens zijn verleidingen en deze wijs je af, toch? Maar ook dit sluit naadloos aan op keuze. Want doordat je het beste wilt voor iedereen en dus ook jezelf vindt je eerder oplossingen voor de problemen die je plagen.
Afkeren,
Van negativiteit en slechte invloeden.
Wanneer iets niet werkt of mensen niet anders doen dan het slechtste voor hum omgeving. Dan moet je jezelf hiervan afkeren zodra je het ervaart. Dit betekent niet dat je een drama moet creëren. Dit is immers extra negativiteit en een slechte invloed.
Kortom het is een fijne balans die je geest na training goed en snel kan herkennen.
Voorbereiden,
op wat gaat en kan gebeuren.
We hebben bij lange na niet alles onder controle. Het is zelfs niet verstandig om dit na te streven. Want er zullen altijd situaties ontstaan waarin wanneer de controle niet bij jou ligt. Een gedegen voorbereiding is dan veel belangrijker. Een voorbereiding die rekening houdt met tegenslag en onverwachte gebeurtenissen.
Doel,
ons hoogste goed en primaire principe.
Wanneer we ons doel helder hebben, dan werkt onze getrainde geest er makkelijk naar toe. Dan kijkt het om de blokkades die het tegen zal komen heen en past het de route snel aan om het doel te bereiken.
Instemming,
om vrij van misleiding te zijn over wat binnen en buiten onze sfeer van invloed ligt.
Dit laatste punt is misschien wel de belangrijkste. Want het maakt je geduldig, begripvol en dankbaar voor die momenten die je uitdagen doordat ze buiten je controle liggen. Het houdt je flexibel en behendig wanneer uitdagingen overkomen moeten worden.
Dit is het enige wat onze geest hoort te doen. Wij zorgen door het te trainen dat onze geest deze acties onderneemt. Al het andere kan je zien als corruptie.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Wanneer we vastlopen is de reflex om de oorzaak bij anderen te zoeken. Om de oorzaak en de oplossing buiten onszelf te leggen. Terwijl we het in de meeste gevallen makkelijk zelf kunnen oplossen.
Help mij om deze podcast verder te ontwikkelen door te abonneren op dit kanaal via:
Waar ik ben, wil ik niet zijn en tot nu kom ik er niet weg. Als een auto die vast staat in de sneeuw ben ik al een tijdje gas aan het geven, draaien de wielen, maar ik kom niet weg. Ik sta hier al een tijdje en ik denk dat ik een aantal opties heb.
Ik kan wachten tot het gaat dooien en de kans lopen om dood te vriezen.
Ik kan buiten het voertuig gaan kijken en zien of ik het zelf kan oplossen.
Ik kan hulp zoeken en mezelf laten wegslepen, maar ook dat betekent wachten.
Ik ben iemand die
voor optie B kiest. Ik ben een persoon die om zich heen kijkt. Misschien kan ik
het zelf oplossen. Is er iemand in de buurt die mij kan helpen? Zijn de
materialen om me te bevrijden in de buurt?
A is nooit een optie
voor mij. Bij optie C leg ik te veel verantwoordelijkheid bij een ander en dat
duurt me te lang.
Daarnaast ontneem ik
mezelf de mogelijkheid om van mijn situatie leren. De situatie de volgende keer
te herkennen en het sneller op te lossen of zelfs te vermijden.
Hier houdt de
metafoor op en duiken we in mijn persoonlijke situatie.
Ik ben nu al bijna
10 jaar Online Marketeer en ben gespecialiseerd geraakt in Pay Per Click
adverteren. Een aspect van het internet dat je waarschijnlijk al honderden
keren ben tegen gekomen. Want ook jij gebruikt Google.
Tien jaar geleden
vond ik dit vakgebied fascinerend,
Maar uiteindelijk
kom je op een kruispunt en stel je jezelf de vraag.
Wil ik die laatste
20% ook nog leren en hier nog beter in worden?
Mijn antwoord eind
2013 was toen, “Nee”, ik wil breder, maar na een mislukt avontuur bij
een start-up. Want start-ups kunnen falen. Ongeveer een jaar later heb ik toch
besloten om mijn antwoord te herzien en er een resoluut “Ja” van te
maken. Een beetje tegen mijn persoonlijkheid in. Ik besloot toch weer een
specialist te worden om aan het begin van 2018 weer met een vergelijkbare vraag
geconfronteerd te worden.
Wil ik die laatste
5% ook nog leren en hier nog beter in worden?
Het beantwoorden van
die vraag heb ik meer dan een jaar voor mezelf uitgeschoven. Proberen aan die
laatste 5% te werken, dat werkte niet. Daar ligt mijn hart niet. Ik ben ook van
baan geswitcht om te kijken of het aan de omgeving lag. Maar dat was het ook
niet echt. Tot zover de quick fixes, toch?
Parallel aan dit
persoonlijke conflict ging mijn leven gewoon verder en bracht het kansen.
Mijn partner,
Kimberly, had een vergelijkbare professionele crisis en wisselde op 27-jarige
leeftijd van een baan in de zorg, naar fulltime atleet.
Deze ontwikkeling
gaat haar zo goed af dat zij het niet in haar eentje kan regelen. Kortom, de
afgelopen maanden had ik niet één maar twee banen. Eén fulltime waarin ik mijn
rol steeds minder interessant begon te vinden en één officieuze parttime baan
die ik echt geweldig vind.
Want in mijn
officieuze baan heb ik meerdere ontzettend gave rollen. Zo ben ik deels mental
coach. Iets dat mij echt uitdaagt en ook mezelf helpt groeien.
Ben ik haar
marketeer en zoek naar sponsors en donateurs.
Ook maak ik plannen
voor de toekomst en creëer een vangnet voor haar is, mocht er iets niet lopen
zoals gewenst.
Dit deel van mijn
leven geeft mij energie, maar het andere deel van mijn leven trekt dat direct
weer uit me.
Aan de ene kant
ondergestimuleerd en aan de andere kant overgestimuleerd heeft me hard richting
een burn-out geduwd. Iets waar ik niet in terecht ben gekomen.
De reden hiervoor?
Ik ben begonnen met een dag in de week minder te werken bij mijn huidige
werkgever en wie weet ga ik nog wel een stap verder. Want ik speel met dit
idee.
Ik denk dat dit
voldoende introductie is voor dit moment en dat je nu een goed beeld hebt van
mijn situatie. Maar in mijn verhaal zitten ook een hoop vraagtekens. Hoe ga ik
het gemis aan inkomen oplossen, welke vaardigheden mis ik nog. Ga ik mijn lot
volledig ophangen aan dat van Kimberly?
Mijn visie hier op is nog niet helemaal gevormd en ik ben nog erg zoekende. Heb jij een idee of suggestie, dan ben ik heel benieuwd!
Laat het me weten in de “Reacties” onder aan de pagina.
